دندان اضافه
وجود دندان های اضافی در سیستم دندانی باعث بی نظمی دندانی و گاه عدم رویش سایر دندانهای مجاور یا انحراف آنها از مسیر رویشی نرمال می گردد. شایعترین دندان اضافه، دندانی اضافه در خط وسط فک بالاست که بدان مزیودنس گویند. تشخیص به موقع دندان های اضافی در درمان موفق بسیار مهم بوده چرا که عدم تشخیص و درمان به موقع می تواند باعث بی نظمی شدید دندانی و عدم رویش دندان های مجاور گردد که اغلب درمان ارتودنسی را پیچیده تر خواهد کرد.توجه به این نکته لازم است که هر بی نظمی دندانی را نمی توان به علت وجود دندان های اضافه دانست. به عبارت دیگر در بسیاری از مورادی که بیماران یا والدین آن ها از وجود دندان اضافه شکایت دارند دندان مذکور دندان اضافه نبود. بلکه دندان دائمی است که فضای کافی برای رویش نداشته است. دندانهای اضافه معمولا محکوم به کشیده شدن هستند و اغلب به محض مشاهده و تشخیص بایستی خارج شوند.
در موارد بسیار نادری، در صورت غیبت یک دندان دائمی در ناحیه ای از قوس دندانی که یک دندان اضافه وجود دارد، می توان دندان اضافه را با شرط داشتن ریشه و تاج مناسب حفظ نمود که مشخص شدن این مساله صرفا با معاینات بالینی و بررسی تصاویر رادیولوژی بیمار مقدرور است.
در تصویر بالای صفحه نوک پیکان دندان اضافه مزیودنس را نشان می دهد که موجب جابجایی دندان ثنایای میانی ( دندان ستاره دار) شده است.
