ناقرینگی های اسکلت صورتی

اگر چه تقریبا بیشتر افراد به درجات خفیفی ناقرینگی صورتی دارند،ولی تکامل نا قرینه فکین ، در حدی که ایجاد مشکل در هماهنگی و زیبایی صورت نماید نسبتا نادر است.عوامل متعددی می توانند موجب ایجاد ناقرینگی های صورتی و استخوان فکی گردند که اغلب آنها در دسته اختلالات رشدی مادرزادی طبقه بندی می شوند، نظیر همی فیشیال میکروزومی و هیپرتروفی همی مندیبولار.

گاه  آسیب و ضربه به ناحیه صورت  و فک پایین، موجب شکستگی زائده کندیلی فک پایین می گردد. در  این موارد شکستگی کندیل فک پایین می تواند باعث اختلال و کندی رشد فک پایین در یک سمت و در نتیجه ایجاد  ناقرینگی صورتی نماید.ولی اغلب صدمات استخوان فکی و کندیل بدون بجا گذاشتن عوارض جدی و دائمی خودبخود ترمیم می شوند.

در همی مندیبولار هیپرتروفی به دلیل عوامل ناشناخته رشد کندیل فک پایین در یک سمت بیشتر شده و معمولا این افزایش رشد بعد از بلوغ رخ داده و با روشهای مرسوم تغییر رشد توسط پلاک ارتودنسی پاسخ نمی دهند و جهت اصلاح این ناهنجاری نیاز به روشهای جراحی فک می باشد که بایستی پس از اطمینان از اتمام رشد ناحیه، توسط روشهای تشخیصی ویژه انجام گردد.این ناهنجاری در دختران ۱۵ تا ۲۰  سال شایعتر است، گرچه در هر دو جنس ممکن است دیده شود.

در تصویر زیر بیماری مشاهده می کنید که در ۲ سالگی بخاطر سقوط از پشت اتومبیل دچار شکستگی کندیل فک پایین شده که به دلیل عدم درمان ، به مرور سمت شکسته رشد کمتری داشته و صورت و فک بیمار دچار ناقرینگی شده است.لذا آسیبهای وارده به فک  صورت در سنین پایین بایستی به دقت کنترل و پایش شوند تا از ایجاد این ناقرینگی ها اجتناب شود.