ارتودنسی ثابت بهتر است یا ارتودنسی متحرک ؟
ارتودنسی متحرک معمولا برای درمان ناهنجاریهای افراد کم سن و سال مورد استفاده قرار می گیرد چرا که اولا جنس مشکلاتی که در سنین زیر ۱۲ سال برای ارتودنتیست مهم اند به درمان با پلاک متحرک بهتر پاسخ می دهند و ثانیا به دلیل پاسخگویی بیشتر فکین به درمان ،درسنین پایین نیاز کمتری به استفاده از ارتودنسی ثابت وجود دارد. در سنین بالا به دلیل تثبیت استخوانهای فکین ، درمان با ارتودنسی متحرک دشوار تر می باشد.
در سنین زیر ۱۲ سال بخش عمده موارد استفاده از ارتودنسی متحرک ،جهت رفع مشکلات استخوانی مانند تنگی کام، کوچک یا بزرگ بودن هر یک از فکین،و یا جلو و عقب بودن یک یا چند دندان می باشد.ارتودنسی متحرک در ردیف کردن دقیق دندانها قابلیت کمی دارد و در عوض جهت رفع مشکلات استخوانی در سن رشد نسبت به ارتودنسی ثابت قابلیت انعطاف و پتانسل بالاتری دارد.
افرادی که در سنین بزرگسالی برای درمان ناهنجاری های دهان و دندان مراجعه می کنند، معمولا از ارتودنسی ثابت برای درمان آن ها استفاده می شود.زیرا دقت و ظرافت در چیدمان بی نقص دندانها پس از ۱۲ سالگی ،با دستگاه ارتودنسی ثابت بسیار بیشتر از دستگاه متحرک ارتودنسی می باشد.
به عنوان نتیجه گیری می توان عنوان کرد که ارتودنسی ثابت در مقابل ارتودنسی متحرک قرار نمی گیرد و هر کدام از این دو روش درمانی کاربردهای خاص خود را دارند. در مواردی حل مشکل فرد نیازمند انجام هر دو نوع ارتودنسی فوق می باشد.
از دیگر تفاوتهای ارتودنسی متحرک و ثابت اختلاف هزینه درمان با آنهاست ،بطوریکه هزینه ارتودنسی متحرک معمولاً کمتر از هزینه ارتودنسی ثابت می باشد.