انواع براکتهای ارتودنسی

همانطور که می دانید براکتها از اجزاء معمول دستگاه های ثابت ارتودنسی می باشند که نیروی حاصله توسط سیم را به دندان منتقل و موجب حرکت دندانها و ردیف شدن آنها می شوند.

انواع براکتهای ارتودنسی:

براکتهای فلزی سنتی:

براکت های فلزی سنتی از آلیاژ خاصی ساخته می شوند که استحکام بالایی داشته و به زنگ زدگی مقاوم اند. براکت های فلزی رایج‌ترین نوع براکت ها هستند .برای اکثریت بیماران از این نوع براکت جهت درمان استفاده می شود. از مزایای آن اصطکاک کمتر نسبت به براکتهای سرامیکی و در نتیجه کاهش طول مدت درمان  را نام برد.همچنین این براکتها در عین اینکه کارایی بالایی جهت ردیف کردن دندانها دارند ولی اقتصادی ترند و نسبت به انواع دیگر براکتها هزینه کمتری دارند.

عیب براکتهای سنتی، ظاهر فلزی آن است که چون دیده می شوند برخی آن را نمی پسندند.

براکتهای سرامیکی:

براکتهای سرامیکی یا شفاف به عنوان جایگزینی برای براکت های فلزی سنتی به کار می‌روند.مزیت آنها دیدن شدن و جلب توجه کمتر آنهاست.عیب آنها این است که نسبت به براکتهای فلزی اصطکاک بیشتری دارند و شکننده‌تر و گرانترند. همین امر ممکن است درآوردن براکت های سرامیکی را در پایان دوره درمان ارتودنسی را کمی دشوارتر نماید.بدیهی است اصطکاک بیشتر براکتهای سرامیکی منجر به افزایش چند ماهه طول درمان ارتودنسی می گردد.

براکتهای لینگوال:

براکت های لینگوال جهت درمان ثابت ارتودنسی بکار می روند که اغلب بصورت اختصاصی برای هر فرد تهیه شده و به سطح داخلی دندانها چسبانده می‌شوند از این رو قابل دیده شدن نیستند. درحالی‌که در سایر براکتها، به قسمت جلویی دندان‌ها متصل می‌شوند و در نتیجه قابل رویت هستند. بنابراین براکت های لینگوال برای افرادی که دوست ندارند براکت های آنها دیده شود جایگزینی زیبا تلقی می شوند. ژاپنی ها ابداع کننده این نوع براکتها بودند.

از معایب آنها، هزینه قابل توجه براکتها و همچنین دشواری تحمل آنها توسط بیمار( چون به محدوده زبان تجاوز می کنند و موجب آزار و زخم زبان می گردند.) و دشواری کار کردن با آنها به لحاظ تکنیکی برای ارتودنتیست است.